Blog

O asertywnej seksualności

dodano: poniedziałek, 2 Marzec 2020 12:34

Asertywna seksualność– termin, który lubię dużo bardziej niż angielski, nie dla wszystkich zrozumiały „sexual consent awareness”. Choć seks i nagość są wszechobecne, nadal obserwuję duży kłopot w wyznaczaniu swojej własnej bezpiecznej przestrzeni seksualnej.

Często nie zdajemy sobie sprawy, jak bardzo unikamy tematu bezpieczeństwa i świadomego wyrażania potrzeb oraz pragnień seksualnych partnerowi lub partnerce. Jeszcze częściej nie wyrażamy niezgody, kiedy proponują nam praktykę seksualną, na którą nie mamy ochoty lub jej nie lubimy. Robimy to z różnych względów: aby nie zawieść partnera/rki lub „nie zrobić z siebie” osoby pruderyjnej. Rozmowy o seksie, o tym co w nim lubimy i czego nie lubimy, prowadzone są często w wulgarnej narracji lub w postaci erotycznych dowcipów.

więcej…

Wracając z drogi

dodano: poniedziałek, 3 Luty 2020 11:19

Od dłuższego czasu zajmuję się intensywnie kwestią poszukiwania nowych dróg, dążenia do realizacji swoich zamierzeń i znajdowania w tym spełnienia. Nie ukrywam, że mierzę się z podszeptami umysłu, który sugeruje mi rozsądnie drogę najkrótszą, najmniej obciążającą i najbardziej racjonalną. Właściwie należałoby ją wybrać i krok do kroku zmierzać do celu. Przy okazji męczy mnie pytanie, czy to na pewno dobry wybór. Dokąd mnie ta droga zaprowadzi i czy jest najwłaściwsza. Towarzyszy mi też poczucie, że jestem w średnim wieku i czasu na eksperymentowanie mam mniej niż kiedyś.

więcej…

Dom jest tam, gdzie chcą, żebyś został dłużej

dodano: czwartek, 23 Styczeń 2020 11:59

Nadal deklarujemy w ankietach, że najważniejszą wartością jest rodzina. Z drugiej strony media grzmią, że nadszedł na dobre jej kryzys i nie jest już tak istotna jak kiedyś. No cóż, na pewno zmienił się jej charakter i struktura. Domy wielopokoleniowe są z różnych powodów zanikającym zjawiskiem, a w dużych aglomeracjach właściwie zdarzają się nader rzadko. Ja osobiście nie znam rodziny miejskiej, która żyłaby w wielopokoleniowej strukturze w jednym domu.

więcej…

Eksperyment w Gestalcie

dodano: wtorek, 26 Marzec 2019 09:57

Zamiast rozmawiać o tym co trudne, spróbuj tego doświadczyć TU I TERAZ. Tak można najkrócej scharakteryzować narzędzie i praktykę jaką jest eksperyment w terapii Gestalt. O tym, że go stosuję, informuję Klienta_tkę już na pierwszej sesji, wyjaśniając czym jest podejście Gestalt i w jaki sposób w nim pracuję. Idea eksperymentu czyli bezpośredniego doświadczenia konkretnej sytuacji jest dla niektórych Osób dużym wyzwaniem.

więcej…

Mówiąc o czasie

dodano: środa, 11 Kwiecień 2018 12:14

Mam ogromną słabość do rozważań lingwistycznych. Doszukuję się w nich znaczenia rozmaitych słów używanych potocznie, nad którymi zazwyczaj nie ma czasu się zastanowić. Język jakim się posługujemy ma jednak ogromy wpływ na to jak odczuwamy życie, więc wydaje mi się to całkiem pożytecznym zajęciem ;-). Po powrocie z Indii, gdzie czas toczy się zupełnie inaczej nawet w dużych miastach, przyglądam się czym on jest  dla Europejczyków i Europejek. Najwyraźniej czymś, co powoduje ich dyskomfort psychiczny. więcej…

Klient_ka czy Pacjent_ka?

dodano: sobota, 17 Marzec 2018 22:08

Bywa, że określenie Klient_ka na początku terapii zaskakuje osoby zgłaszające się po pomoc. W pierwszej chwili reagują uśmiechem, albo śmiechem i dopytują, skąd pomysł, aby tak ich nazywać?  No cóż….  W większości nurtów psychologicznych i terapeutycznych faktycznie stosuje się określenie Pacjent-ka, jednak nie w Gestalcie, zwłaszcza w praktyce prywatnej, w której nikt nie wymusza nomenklatury szpitalnej. W języku polskim słowo Klient_ka kojarzone jest raczej z obszarem sprzedaży i handlu. Oznacza kogoś, komu można coś, z oczywistym zyskiem, sprzedać. Mam wrażenie, że nie zawsze kojarzy się w pozytywnie. Pacjent_tka może  oznaczać troskę i zaopiekowanie,  sugerować  kontakt z kimś, kto pomoże, ukoi, wyleczy, da ulgę. Brzmi cieplej, bardziej empatycznie. W Gestalcie dbamy jednak o to, aby relacja między osobą pomagającą, a potrzebującą pomocy była partnerska, nacechowana wspólnym poszukiwaniem możliwości zmiany. więcej…

O szukaniu sieciowej bliskości

dodano: czwartek, 19 Październik 2017 13:31

Nastolatki googlują, subskrybują, lajkują i obserwują. Więcej ich w realu nie ma niż są. Dorośli się zżymają o marnotrawienie czasu. Boją się, że oprócz wirtualnego świata nic nie będzie w życiu ich dzieci satysfakcjonować. Terapeuci uzależnień ostrzegają, a ostrzeżenia płyną do rodziców. Youtuberzy są ekspertami od wszystkiego, łącznie z życiem. U nich nastolatki szukają odpowiedzi na swoje obawy, lęki i pytania. Tak jak my (obecni czterdziestolatkowie+) dowiadywaliśmy się większości prawd życiowych pod trzepakiem, tak oni szukają w sieci. Nasza podwórkowa społeczność była w gruncie rzeczy podobna. Była pewna hierarchia, były role grupowe, chowaliśmy się przed rodzicami w kryjówkach, tak jak oni uciekają w zamknięte grupy, do których nie mamy dostępu. Publikują w sieci swoje refleksje, zwierzenia, tak jak my prowadziliśmy zeszyty złotych myśli i pamiętniki, w które inni się wpisywali. Oglądaliśmy je później, ciesząc się z miłych, choć nie zawsze szczerych wpisów. Chcieliśmy być razem, nierozłączni, mieliśmy swoje rytuały i kody grupowe. To był nasz punkt odniesienia. Dziś utyskujemy na brak więzi i model życia zapracowanych rodziców. Wtedy rodzice wracali do domu  popołudniu, ale  w wielu przypadkach nie praktykowali spędzania wspólnego czasu z dzieckiem we współczesnym rozumieniu. Nasza społeczność była poza domem i tam zaczynało się nasze życie. Szukaliśmy bliskości, tak jak oni w sieci szukają podobnych do siebie osób. Chcieliśmy być lubiani, tak jak oni pożądają lajków pod swoimi wpisami i filmikami. Ależ jesteśmy podobni!

List do moich przyszłych Klientów_tek czyli dlaczego terapia odbywa się co tydzień?

dodano: poniedziałek, 2 Październik 2017 13:49

Zadzwonił telefon z prośbą o szybką konsultację w pierwszym możliwym terminie. Udało się go bez problemu znaleźć. Rozmawiamy 50 minut. Opowiadasz mi o sobie, o tym, co Cię spotkało i że dłużej tak już nie możesz i nie chcesz. Trzeba to zmienić i dlatego tu jesteś. Płaczesz. Ocierasz łzy, które Cię krępują, choć gabinet to jedno z miejsc, w których płacz nie ma limitu. Chcesz się zabrać do pracy i zmienić to, co jest teraz. Spotykamy się na kolejnym spotkaniu konsultacyjnym. Widzę, jak jest Ci ciężko, jak w sobie nosisz wszystko , o czym mi opowiadasz. Rozmawiamy. Słucham Cię i jestem blisko Ciebie.

Na trzeciej konsultacji pytasz mnie, czy nasze spotkania mogłyby się odbywać co dwa, a nawet czasem co trzy tygodnie. Zapadła cisza. Upewniam się, czy dobrze Cię zrozumiałam. Potwierdzasz i wyjaśniasz, że ?ustawienie? terminu co tydzień jest niemożliwe, bo masz mnóstwo innych rzeczy, które też trzeba uwzględnić. Wykrojenie godziny na sesję w tygodniu, graniczy z cudem. Czekasz na moją odpowiedź.  Mówię, że w takim rytmie nie pracuję z nikim, ponieważ wówczas nie ma procesu terapeutycznego. Wyjaśniam, na czym to polega i jak proces wygląda z mojej perspektywy.

Przychodzi Człowiek, często zmęczony swoim bólem i niemocą. więcej…

Wdzięczna codzienność

dodano: niedziela, 10 Kwiecień 2016 09:00

Wdzięczność to stan, który warto regularnie praktykować. Wdzięczność pojęta jako stan ducha polegający na doświadczaniu pełni tu i teraz. Stan niedoceniany i nieuświadomiony w życiu codziennym. Rozumiany jako podziękowanie za coś i bycie czyimś dłużnikiem. Skrócone to bezosobowego i nadużywanego „dzienks”. Wdzięczność za małe i drobne rzeczy, wdzięczność więcej…

Radość Wewnętrznego Dziecka

dodano: niedziela, 20 Marzec 2016 08:57

Dziś zachęcam Was do pielęgnowania w sobie tej części Wewnętrznego Dziecka, która przejawia się w spontaniczności, w chęci do działania, doświadczaniu nowego i poznawania świata bez względu na wszelkie ograniczenia. Wewnętrzne Dziecko nie ma wieku. Coraz częściej spotykasz je w osobach dojrzałych więcej…